از شکر و شادی

مال چند روز پیشه
تو سرزمین فلسطین
از مرد جوانی فیلمبرداری میشه که از خوشحالی فریاد میزنه. فیلمبردار به شوخی دیوانه صداش میکنه. مرد جوان سجده شکر میکنه و دلیل منطقی شادیش دیوانه وارش رو میگه "آرد مجانی بهم داد!"

کمی بعد، دوربین شادی مرد دیگه ای رو شکار میکنه. مرد میانسال میگه نیازمنده و داره از روی زمین آردهای ریخته شده رو جمع میکنه. میگه "خدایا شکرت!"
یکی دیگه رد میشه و میگه "به خدا قسم این نعمته"
مرد میانسال به کارش ادامه میده. میگه کارش هوشمند و مردونه است و خجالت نداره. میگه این نعمت و لطف خداست. از خدا میخواد این نعمت رو حفظ کنه. مردمش رو هم.
فیلمبردار هم خداحافظی میکنه و مرد رو با نعمتهایی که همه جای زمين پخش شدن تنها میگذاره.

در اسلام ما اعتراف به گناه به غیر خدا نداریم. ولی نمیتونم اعتراف نکنم که من امروز سحر بیدار شدم و خیلی بیشتر از قوت خانواده این مرد فلسطینی غذا داشتم. سقفی بالای سرم بود. بچه ها و نوه هام سالم بودن. و من خدا رو اینطوری شکر نکردم...
بیاد اون روزی که بتونیم سجده شکر نابودی رژیم غاصب و ایجاد صلح در دنیا رو بجا بیاریم. خدا ما رو از مسببینش قرار بده!